Al lezend wordt robot Roz steeds menselijker

Kun je een robot domesticeren? Heeft technologie gevoel? En is het humaan om een vleesloze vriend met één druk op de knop uit te schakelen?
Het zijn onverwachte vragen die zich opdringen bij het lezen van ‘De wilde robot’ – een pageturner over ROZZUM Unit 7134 („Maar zeg gerust Roz”). In de wereldwijde bestseller van auteur Peter Brown vergaat een schip, waarna de lading – een stapel kisten met daarin robots – aanspoelt op een onbewoond eiland. De meeste robots raken onherstelbaar beschadigd, maar één overleeft de ramp en wordt geactiveerd door een stel juttende otters. Van het een komt het ander: Roz komt tot leven, wordt door alle eilandbewoners gemeden maar slaagt er door haar overlevingsinstinct en robotintelligentie in om een plekje in de dierengemeenschap te verwerven. Als ze door botte pech een ganzennest vernielt, ontfermt ze zich over het enige ei dat de crash overleefde en wordt ze adoptiemoeder van een kuikentje. Het is het begin van een ongewone relatie die steeds hechter wordt en die Roz en passant steeds menselijker maakt.

Ook zonder filosofische discussie is ‘De wilde robot’ een heerlijk boek.

Al lezend raak je zo vertrouwd met Roz dat je de kwade technologische machten die haar van het eiland proberen terug te halen wél als robot ziet, maar de aangespoelde machine niet meer. Dat roept interessante vragen op over de grenzen van technologie – waarom zou je bijvoorbeeld de ene robot wel willen ‘doden’, maar de andere niet? – en over de wisselwerking tussen natuur en techniek. Ook zonder die filosofische discussie is ‘De wilde robot’ – die onlangs opnieuw door Querido werd uitgegeven – een heerlijk boek. De korte hoofdstukken en vele artistieke illustraties nodigen ook minder vlotte lezers uit om zich in het verhaal van Roz vast te bijten.
Dat Roz aan het einde een onbegrijpelijke en uiterst rationele keuze maakt, geeft alle reden om uit te zien naar het volgende deel, dat in februari 2025 verschijnt.